Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
 –  Kiedy byłem w 4 klasie, na zakończenie roku dawaliśmy nauczycielom kwiaty. Ja miałem taki piękny, duży bukiet, który powinienem wręczyć nauczycielom... ale byli dla mnie niemili i niesprawiedliwi! Więc dałem bukiet pani, która najbardziej zasługiwała na niego-naszej woźnej. Gdy wróciłem do szkoły po wakacjach ona już u nas nie pracowała. Dopiero 9 lat później mój kolega (sąsiad tej pani woźnej) powiedział mi, że kobieta była tak uradowana tym, że ktoś ją docenił, że po prostu odeszła z pracy i założyła swoją firmę. Powiedział, że wraz z tymi kwiatami podarowałem jej nadzieję.

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…