Jak poradzić sobie z pyskującym dzieckiem w zaledwie 7 krokach (8 obrazków)

Krok 1: Staraj się nie mówić takim samym tonem

Gdy dziecko nam odpyskowuje, trudno czasem zachować stoicki spokój — nie ma w tym nic dziwnego. Ale bardzo ważne jest kontrolowanie języka i emocji. Powinniście świecić przykładem i pokazywać, czym jest szacunek do drugiej osoby. Nie dajcie się sprowokować krzykami, wrzaskami i przekleństwami.

Jednocześnie nie możecie pozwolić kilkulatkowi na ciągłą opryskliwość. Ustalcie, jakiego zachowania oczekujecie. Reagujcie, gdy słyszycie takie odzywki jak: „Jasne”, „Akurat”, „Daj mi spokój”, „Nieważne”. Powiedzcie dziecku, że musi skończyć z odpowiadaniem w taki sposób i dajcie mu szansę na poprawę. Unikajcie sformułowań w stylu „Nie mów tak”. Warto też uklęknąć, by mieć wzrok na poziomie oczu syna lub córki

Krok 2: Spróbuj zrozumieć, na czym polega problem

Pamiętajcie, że kilkuletni człowiek cały czas uczy się panowania nad swoimi emocjami i czasem nie wie, jak radzić sobie z problemami. Brak cierpliwości jest czymś zupełnie normalnym. Kiedy ustalicie już granice dotyczące tonu głosu i używanego języka, spróbujcie zrozumieć, w czym tkwi problem. Pyskowanie to dla dziecka często droga, by wyrazić złość, frustrację, urazę lub strach.

Dołóżcie starań, by codziennie spędzić co najmniej 15 minut z każdym potomkiem sam na sam, poświęcając mu 100% uwagi i pozytywnego zainteresowania. Spróbujcie wyczuć jego potrzeby, nadzieje i marzenia. Wasz syn może na przykład interesować się astronomią, a wy nigdy nie zabraliście go na wycieczkę do planetarium

Krok 3: Powiedz dziecku, że dostrzegasz jego zdenerwowanie

Psychologowie sugerują, by mówić chociażby coś takiego: „Oj! Tymi słowami chyba chcesz kogoś zranić. Musisz być zdenerwowana, skoro zwracasz się do mnie takim tonem” albo „Chętnie cię wysłucham, ale nie mogę się skupić, bo mnie atakujesz”. Jeśli dziecko nadal na was krzyczy, zaproponujcie omówienie problemu, gdy oboje będziecie spokojni

Krok 4: Wskaż konsekwencje i oczekuj szacunku

Dzieci powinny wiedzieć, że warto się grzecznie zachowywać. Nie należy ignorować żadnego przekleństwa ani przewracania oczami. Czasem trzeba o tym przypominać, nawet jeśli zna się już przyczynę złego nastroju syna czy córki.

Dziecko musi mieć świadomość, że odpyskowywanie nie popłaca. Pokażcie, że nie podoba wam się brak szacunku i zwróćcie uwagę na realne konsekwencje nieodpowiedniego zachowania, na przykład: nałożenie dodatkowych obowiązków domowych lub szlaban na oglądanie telewizji czy korzystanie z komputera. „Skoro postanowiłeś mówić do mnie w ten sposób, nie będziesz mógł iść się pobawić z kolegami”. Wtedy dzieci zrozumieją, że to poważna sprawa. Pamiętajcie tylko, by nie być gołosłownym — ważne są czyny

Krok 5: Pozwól dziecku wyrazić swoją opinię

To bardzo dobrze, jeśli dzieci wyrażają swoje opinie. Ale powinny robić to swobodnie, w przyjaznej atmosferze. Chodzi o poczucie, że ma się bezpieczną przestrzeń. Dlatego lepiej ich nie powstrzymywać i im nie przerywać, gdy próbują wyjaśnić, co tak naprawdę myślą.

Wysłuchajcie uważnie, jaki mają problem. Okazanie empatii i zrozumienia jest niezbędne, by kilkulatek nie traktował was jak wroga

Krok 6: Zastanów się, kiedy dziecko zazwyczaj pyskuje

Jeżeli zauważyliście jakieś schematy związane z opryskliwym zachowaniem syna lub córki, to macie już pewien kapitał. Jeśli nie, zastanówcie się dokładnie, kiedy takie sytuacje najczęściej się zdarzają. Czy na przykład dziecko nie wraca codziennie ze szkoły w złym humorze? To może być klucz do rozwiązania większego problemu i uniknięcia poważniejszych konsekwencji w przyszłości

Krok 7: Chwal za dobre zachowanie

Każdy lubi czuć się doceniany, najmłodsi również. Jeśli dostrzeżecie, że dziecko przestało pyskować i okazuje wdzięczność, przytulcie je, powiedzcie jakiś komplement lub po prostu mu podziękujcie.

Ale jednocześnie musicie pamiętać o jednym: mały człowiek powinien rozumieć, że w zamian za bycie grzecznym nie dostanie wszystkiego, co chce