Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Z nami od: 30 czerwca 2013 o 18:55
Ostatnio: 18 kwietnia 2024 o 16:54
Płeć: mężczyzna
Exp: 2541
Jest obserwowany przez: 119 osób
  • Demotywatorów na głównej: 1814 z 2107 (272 w archiwum)
  • Punktów za demoty: 726079
  • Komentarzy: 5
  • Punktów za komentarze: 74
  • Obserwuje: 0 osób
 
Moderator

wszystkie na głównej w poczekalni archiwum komentarze ulubione obserwuje
– AANKAANwww
I książka dla osoby –
Źródło: Katarina Bivald ‘Księgarnia spełnionych marzeń’
Robiły niezapomniany hałas jak schodziło się w nich po schodach – ۱۹۹دودewex.pl----------------
Więc choć raz uśmiechnij się i myśl pozytywnie, Ty marudo jedna! – Царру,Smiting?
Jesteś człowiekiem,więc postępuj jak człowiek – =)Uwaga upałPOMÓŻ ZWIERZĘTOMdaj im:świężą wodęcieńsprawdź:kaganiecmusi pozwalać na otworzeniepyska i swobodne dyszenienie zostawiaj:psa w aucieTE4wystaw:miskę z wodądla dzikich kotów, ptaków,bezdomnych psów
–
Najtrudniejsza rzecz w fabrycefolii bąbelkowej: – Samokontrola
Gdzie można dostać sałatkę,która opowiada dowcipy? – TeRomme
Pamiętaj! Kobieta słyszy kiedypodczas rozmowy przez telefonwywracasz oczami – KP42.abcexit51pars3jkldef8tuvmnoWXYZint
Prokrastynacja - "...patologiczna tendencja do nieustannego przekładania pewnych czynności na później..." – Miłego tygodnia...prokrastynacji!
Co może pójść nie tak? – Elektrownia atomowaNuclear Power PlantSpider FarmHodowla pająków
Do pudełka gum do żucia dołączają plik mini-karteczek, żeby po skończeniu gumy móc ją w nie zapakować –
–
Zawsze mam ochotę powiedzieć:"A co wiesz o starym?" – Elena SikorskayaWA
Z czym wam się to kojarzy? – Stanisław DurydiwkaI TyZostanieszPitagorasemDAM8MATERIAŁYPOMOCNICZEDO NAUKIMATEMATYKIDLA KLASY430//06
– WELLТ ПИЕМDADAN&SABATА В ПЛАЗМП
–
To najbardziej romantyczny sposób,by pokazać komuś, że nosi sięze sobą nóż –
Pani Jadzia odpowiada rozmarzonym głosem:- Nic nie robię Panie Dyrektorze!!!- To przypominam Pani, że dzisiaj jest poniedziałek, a nie sobota! – METMarp

Ten wpis spowodował, że wylała się fala krytyki na autora

Pokaż cały obrazek…
Ten wpis spowodował, że wylała się fala krytyki na autora – A co Ty sądzisz o obecnym bezstresowym wychowywaniu dzieci i ich późniejszym zachowaniu? Czy bić dzieci?No czasem trzeba...Do tego wpisu przymierzałem się już od jakiegoś czasu.Ostatecznym impulsem okazała się sytuacja, która przytrafiła misię w ostatnią niedzielę w hipermarkecie. A było to tak...Wybrałem się na szybkie zakupy. Jakoś tak z rozpęduzapomniałem zgarnąć koszyka przy wejściu. A że przeszedłem jużkilka sklepowych alejek to postanowiłem wziąć jakiś wolny,który ludzie pozostawiają przy kasach. Akurat jeden wolny leżał wzasięgu mojego wzroku więc ruszyłem spokojnym krokiem w jegostronę. Gdy już schylałem się by go chwycić z jakichś 3 metrówusłyszałem głos ,,Ja go biorę”. Wyprostowałem się aby upewnićsię, czy słowa kierowane są na pewno do mnie i w sprawie tegokoszyka. Przed sobą zobaczyłem raczej skromnej postury, alebardzo pewnego siebie chłopaczka w wieku 14-16 lat.„Słucham" - zapytałem lekko unosząc brew w poczuciuniedowierzania.,,Ja go biorę" - powtórzył chłopaczek.On nie żartował. Naprawdę uważał, że należy mu się ten koszykpomimo tego, że byłem od niego straszy i byłem przy koszyku ojakieś 5 kroków wcześniej.,,No k... to jest chyba jakiś żart" - pomyślałem.„Tobie się coś nie pomyliło?" - zapytałem już z wyrazem twarzyjaką ma zwykle ostatnia osoba w kolejce w godzinach szczytuna poczcie.„Yyyy nie yyy” – wymamrotał gnojek i zawinął się na pięcie.Prawdopodobnie niezbyt często w życiu mu odmawiano i naszczęście w porę zorientował się, że ktoś kto ma od niego 2 razywiększy biceps i jest o głowę wyższy może zrobić z tego użytek.Tak, przyznaję. Pomimo, iż na co dzień zdecydowanie stronię odagresji to autentycznie nabrałem ochoty aby sprzedać mukarcącego liścia.Analizowałem później tę sytuację w głowie, szukałemw zachowaniu chłopaczka jakiegoś logicznego wytłumaczenia,ale naprawdę nie wymyśliłem nic poza tym, że był to niezwyklezmanierowany gnojek, który po prostu bierze co chce, nie patrzącna innych. Socjopatyczny twór bezmyślnego stosowaniabezstresowego wychowania.Takie wychowanie uważam w swym całokształcie za utopię,którą można stosować wyłącznie do określonych jednostek.Od razu wyjaśnię jednoznacznie.Nie jestem zwolennikiem bicia dzieci, które ma je upokorzyć,autentycznie skrzywdzić czy okaleczyć.Uważam jednak, że niejednokrotnie pokazanie swojej wyższości wdomowej hierarchii jest odpowiednim sposobem na ukształtowaniecharakteru dziecka. Może być to np. klaps czy podniesienie głosu.Coś co będzie krótkotrwałym, negatywnym impulsem.Coraz większa masa psychologów jest takiemu postępowaniuprzeciwna i nowe rzesze rodziców wpadają w patologięwychowawczą polegającą na tworzeniu nad swoim dzieckiemklosza odseparowującego je od jakiegokolwiek życiowego stresu.Spoko są dzieci wyjątkowo spokojne i pokorne, którym wystarczycoś wytłumaczyć, a zrozumieją i się podporządkują. Nie ma więcsensu na siłę wprowadzać do ich wychowania bodźcównegatywnych. Porównując je do zwierząt, to trochętakie misie koala. Nakarmisz, pogłaszczesz i będą cały czasuśmiechnięte i zrobisz z nimi co zechcesz.Jest jednak wiele dzieci, które w genotypie mają mieszankęwybuchową. Są nadpobudliwe, niezdrowo ciekawskie,dominujące. Trochę jak Rottweilery.Wiecie, że chowanie Rottweilera bez wpojenia mu koniecznościposłuszeństwa, to bardzo zły pomysł prawda?Tłumaczenie, racjonalizowanie i głaskanie może wtedynie wystarczyć. Takie dziecko często potrzebuje poczuciazdominowania i autorytetu, aby chciało słuchać.Jeśli taki dzieciaczek w wieku kilku lat podporządkuje sobiewszystkich w domu (a widać takich dzieci coraz więcej),to prawdopodobnie wyrośnie na jednostkę egoistycznąnieprzystosowaną do życia w społeczeństwie. Będzie szkodziłaspołeczeństwu i nieświadomie także samemu sobie.W życiu nie znoszę skrajności i patologii.Rozumiem, że w naszym kraju jest ciągle zbyt dużo przemocystosowanej wobec dzieci.Stąd akcje typu ,,Stop przemocy".Uważajmy tylko, aby walcząc z jedną patologiąnie wpaść w kolejną.Życie bez stresu jest bowiem niemożliwe i wbrewnaturze. Tak się po prostu nie da. Miłość do dziecka nie polega, naspełnianiu wszystkich jego zachcianek. Więcej dobrego możeprzynieść odmowa, a czasem skarcenie.Wprowadzenie do wychowania rozsądnej dawki umiarkowanegostresu jest jak społeczna szczepionka. Chwilę będzie nieprzyjemne,ale pozwoli uniknąć dużo większego bólu w przyszłości.